Κάνω μία έκθεση αλλά φοβάμαι μην εκτεθώ…

Αναρχία στη Νοσταλγία:

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι προσπαθώ να πω κάτι. Ότι προσπαθώ εδώ και χρόνια να πω κάτι και προσπαθώ να το πω μιλώντας, ταξιδεύοντας, δουλεύοντας, σχεδιάζοντας αλλά κυρίως προσπαθώ να το πω ζωγραφίζοντας Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι προσπαθώ να πω κάτι, ενώ δεν είναι ανάγκη να πω κάτι. Δηλαδή πώς να το πω, ούτε το ζήτησε κανείς, ούτε χρειάζεται, ούτε πρέπει να πω κάτι αλλά νοιώθω ότι καλό θα ήταν κάποιος να πει κάτι, και ότι καλό θα ήταν μάλλον εγώ να πω κάτι, οπότε μάλλον έχω κάτι να πω.
Αυτό που εδώ και καιρό προσπαθώ να πω είναι ότι, όχι δε θυμάμαι τον παλιό καλό καιρό.

Ούτε τον παλιό, ούτε και τον καινούριο.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το ένδοξο παρελθόν, των άλλων και το δικό μου, με κάνει να νοιώθω σαν να προσπαθώ να μπω σε ένα φίσκα γεμάτο μετρό και προσπαθώ να χωθώ και εγώ αλλά δε μπορώ γιατί μέσα είναι ο παλιός καλός καιρός με όλη την παρέα του και έχει πιάσει και τις θέσεις και το διάδρομο και την πόρτα και δεν έχουν σκοπό να κατέβουν, και δε χωράω να μπω να πάω εκεί που θέλω, και προσπαθώ με αγωνία να σπρώξω και να μπω αλλά πουθενά. Και ασφυκτιώ και αγχώνομαι και θα αργήσω και δεν είμαι καθόλου καλά και μάλλον θα μείνω απέξω να περιμένω αγχωμένος στη στάση ενώ οχρόνος θα συνεχίσει να κυλά αδιάκοπα χωρίς εμένα μέσα.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι προσπαθώ να πω κάτι, και αυτό το κάτι είναι ότι δε θυμάμαι τον παλιό καλό καιρό.

Ούτε τον παλιό, ούτε και τον καινούριο.

Μόνο στο μετρό τον βλέπω και συγχύζομαι. Και ούτε θέλω να μου τον θυμίσει κανείς, ευχαριστώ. Και στο ταξίδι αυτό του χρόνου θέλω να μπω και εγώ, όχι από την πίσω πόρτα ούτε κατ’ εξαίρεση, ούτε χαριστικά. Θέλω να μπω όταν θέλω, όπως θέλω και να πάω όπου θέλω. Ευχαριστώ.

The Rabbit Knows 2018. 

(Το κείμενο αυτό συνόδευε την έκθεση “Αναρχία στη Νοσταλγία”  που έγινε την Άνοιξη του 2018 στο It’s all oh so souvenir to me!)

(Φωτογραφίες του Γιώργου Φιοράκη) (in exarcheia.gr)